Dwa lata temu, w badaniu Protokół 076 z AIDS Clinical Pediatrics Group (ACTG), wykazano, że zydowudyna radykalnie zmniejsza ryzyko przeniesienia wirusa odpornościowego u człowieka typu (HIV-1) na matkę i niemowlę .1 Dostępność leczenia, które może zapobiec śmiertelne zakażenie pediatryczne z powodu przeniesienia spowodowało, że Publiczna Służba Zdrowia opracowała wytyczne dotyczące stosowania zydowudyny w czasie ciąży.2 Mechanizm, z powodu którego zydowudyna zmniejszała ryzyko przeniesienia wirusa HIV-1, był jednak nieznany. Zydowirusowa terapia zidowudyną może zmniejszać krążący ładunek wirusa i zmniejszać ekspozycję płodu na wirusa w czasie ciąży i porodu. Alternatywnie lub dodatkowo stężenia terapeutyczne leku u niemowląt, zarówno jako płód, jak i noworodka, mogą zapewniać ochronę podczas i po ekspozycji na wirusa. Zaktualizowaliśmy naszą wcześniejszą analizę i przetestowaliśmy przechowywane próbki krwi matczynej pobranej na początku badania i przy dostawie, aby ustalić, czy ciężar wirusa matczyny przewidywał ryzyko przeniesienia HIV-1, czy skuteczność leczenia zydowudyną. Metody
Osoby badane
ACTG 076 było randomizowanym, podwójnie ślepym, kontrolowanym placebo badaniem, w którym zapisano kobiety zakażone HIV-1 między 14 a 34 tygodniem ciąży, u których liczba limfocytów T CD4 + przekraczała 200 komórek na milimetr sześcienny i brak wskazań do terapii przeciwretrowirusowej. Kobiety były losowo przydzielane do otrzymywania zydowudyny lub placebo. W grupie zydowudyny terapia matek zarówno ante partum, jak i intra partum została połączona z sześciotygodniową terapią u noworodka.
Obecne badanie obejmowało wszystkie matki kwalifikujące się do pierwotnego badania1, które dostarczyły żywych dzieci do 4 stycznia 1994 r. Matki, które dostarczyły niemowlęta później, zostały wyłączone z tego badania, ponieważ ich niemowlęta nie mogły ukończyć sześciotygodniowego okresu niewidomego leczenia przed rozpoczęciem badania. unblinded.
Metody laboratoryjne
Próbki krwi pobierano od matek przed wprowadzeniem ACTG 076, a w momencie podania do probówek zawierających heparynę (72 procent próbek), kwaśną cytrynianową dekstrozę (25 procent) lub EDTA (3 procent). Próbki były transportowane w temperaturze otoczenia i przetwarzane w dniu pobrania. Jednojądrzaste komórki krwi obwodowej wyizolowano metodą rozdzielania gradientu gęstości Ficoll-Hypaque, a jakościowe hodowle mieszanych limfocytów przeprowadzono uprzednio opublikowanymi metodami.3
Hodowle testowano na antygen p24 w 7, 14, 21 i 28 dniu za pomocą dostępnego w handlu testu immunoenzymatycznego (Abbott, Chicago). Program zapewnienia jakości oceniał działanie każdego z uczestniczących laboratoriów.3,4 Kultura była oceniana jako pozytywna, jeśli było więcej niż 30 pg antygenu p24 HIV-1 na mililitr supernatantu i jeśli ten poziom podwoił się w ciągu 28 dni. Laboratoria przeprowadziły ilościowe mikrokultury komórek jednojądrzastych krwi obwodowej (21 procent wszystkich kultur) przy użyciu ustalonych procedur.5
Porcje osocza zebrane w probówkach zawierających heparynę przechowywano w temperaturze -70 ° C. Wszystkie próbki zostały wysłane na suchym lodzie, a następnie rozmrożone i podzielone na porcje do testów za pomocą każdej z dwóch metod: testu ilościowego rozgałęzionego łańcucha DNA o sekwencji rozgałęzionej drugiej generacji (bDNA) (Chiron, Emeryville, CA) 6 i ilościowy test amplifikacji odwrotnej transkrypcji-polimerazy (PCR) (test monitorowania HIV Amplicor, Roche Molecular Systems, Branchburg, NJ) .7 W teście odwrotnej transkrypcji-PCR, próbki osocza zebrane w heparynie wymagały wstępnej obróbki heparyną lyase I
[podobne: atropina, sklerodermia, amiodaron ]
[patrz też: immunochemia tsh, immunodiagnostyka, izotretynoina skutki uboczne ]
