W obu grupach przekazywano wiadomości od matek z wejściowymi poziomami RNA obejmującymi praktycznie cały zakres wartości. Pomiary RNA w osoczu wykonane w teście odwrotnej transkrypcji-PCR były silnie skorelowane z wynikami testu bDNA (r = 0,79, P <0,001), ale dwa typy pomiarów różniły się pod kilkoma względami. Było mniej wyników bDNA dostępnych do badań, ze względu na większą objętość wymaganej próbki. W teście bDNA liczby kopii były zwykle niższe; wartości różniły się o medianę 0,34 log (2,2-krotna różnica liczby kopii) w próbkach z RNA wykrywalnym w obu testach. Odsetek próbek z niewykrywalną liczbą kopii był wyższy w teście bDNA (24,1%) niż w teście odwrotnej transkrypcji-PCR (11,6%).
Tabela 1. Tabela 1. Średnie poziomy RNA HIV-1 w osoczu przy wejściu do badania, w zależności od tego, czy zachodzi przenoszenie wirusa przez matkę-niemowlę. Poziom RNA przy wejściu porównano u matek, które przekazały HIV-1 swoim dzieciom i tym, które tego nie zrobiły (Tabela 1). W teście odwrotnej transkrypcji-PCR, w obu grupach badawczych stwierdzono, że matki, które przekazały wirusa, mają wyższy medianowy poziom RNA przy wejściu. W teście bDNA stwierdzono, że osoby z grupy placebo, które transmitowały wirusa, mają wyższe mediany poziomy RNA niż te, które nie otrzymały wirusa, ale w grupie zydowudyny nie wykryto znaczącej różnicy.
Ryc. 2. Ryc. 2. Transmisja HIV-1 w grupach badawczych, według kwartylu poziomu RNA HIV-1 osocza mierzonego przy wejściu. Pokazano szybkości transmisji dla matek badanych w każdym teście, z wartościami P dla każdej grupy obliczonymi przez test trendu wśród kwartylów RNA. Liczbę matek badanych w każdej podgrupie pokazano poniżej wykresów.
Tabela 2. Tabela 2. Modele logistyczno-regresyjne danych wirusologicznych i immunologicznych otrzymane w matkach przy włączaniu do badania i w momencie dostawy, według grupy badawczej. Analizę kwartalną (rysunek 2) i modele regresji logistycznej (tabela 2) wykorzystano do oceny, na ile zmienne bazowe przewidywały ryzyko przeniesienia wirusa. Gdy matki zostały zgrupowane zgodnie z kwartylem, w którym spadły ich wartości RNA mierzone za pomocą testu PCR z odwrotną transkrypcją (ryc. 2), wskaźniki transmisji były wyższe wśród matek w obu grupach leczenia, u których poziom RNA HIV-1 był wyższy przy wejściu. W grupie placebo szybkość transmisji była większa niż 40 procent dla najwyższego kwartylu RNA. Jednak w każdym kwartylu szybkość transmisji była znacznie niższa w grupie zydowudyny niż w grupie placebo. Analiza kwartyli RNA zmierzona w teście bDNA dała podobne wyniki, z wyjątkiem tego, że w grupie zydowudyny nie wykryto znaczącej tendencji w szybkościach transmisji.
Wyniki hodowli HIV-1 przeprowadzone przed leczeniem były dostępne dla 337 matek. W grupie placebo wskaźnik transmisji był niższy wśród matek z negatywnymi hodowlami niż wśród matek z hodowlami dodatnimi (9,6% [5 z 52] w porównaniu z 29,8% [36 z 121], P = 0,004); nie zaobserwowano znaczącego związku w grupie zydowudyny (tabela 2). Matki z dodatnimi hodowlami miały wyższy medianowy poziom RNA (według testu) niż matki z negatywnymi hodowlami (P <0,001).
Rysunek 3
[podobne: Białkomocz, wdrożenia magento, bifidobacterium ]
[przypisy: jeżyna bezkolcowa choroby, kalprotektyna w kale, kardiomiopatia rozstrzeniowa rokowania ]
