zaspokojenie potrzeb seksualnych ad 6

Mediana czasu pomiędzy pobraniem próbek (przy przyjęciu i przy odbiorze) wynosiła 13 tygodni; w obu grupach nie było związku między zmianą RNA a czasem pomiędzy zbiorami. Odsetek kultur pozytywnych w momencie dostarczania w porównaniu z liczbą otrzymanych nie różnił się między grupami leczonymi; u większości matek (75,5%) wyniki kultur były zgodne, a te, które miały niezgodne kultury, były równo podzielone w obu grupach między tymi z negatywnymi kulturami przy wejściu, ale z pozytywnymi hodowlami przy dostawie i tymi z odwrotnością. Zastosowaliśmy modele logistyczno-regresyjne do oceny, czy miary obciążenia wirusowego przy dostarczaniu, czy zmiany poziomów RNA z wartości bazowych przewidywały ryzyko przeniesienia (Tabela 2), wyjaśniono wpływ leczenia zydowudyną lub jedno i drugie. W grupie zydowudyny wyższy bezwzględny poziom RNA przy dostarczaniu mierzony za pomocą testu odwrotnej transkrypcji-PCR był jedynym znaczącym predyktorem zwiększonego ryzyka transmisji (iloraz szans 1,95, P <0,05). W grupie placebo wyższy bezwzględny poziom RNA przy dostarczaniu mierzony za pomocą testu był znacząco związany z wyższym ryzykiem transmisji (iloraz szans z testem odwrotnej transkrypcji-PCR, 2,21, z testem bDNA, 1,80; P <0,01 dla oba), podobnie jak wzrost RNA od wejścia do dostawy mierzony w teście odwrotnej transkrypcji-PCR i skorygowany o wartość RNA linii podstawowej i procent komórek CD4 + (iloraz szans, 0,52, P <0,05). Negatywna hodowla przy porodzie wiązała się z niższym ryzykiem przeniesienia. Znaczący wpływ leczenia zydowudyną pozostał po korekcie dla każdej zmiennej predykcyjnej. Szacowana proporcja efektu leczenia, która została wyjaśniona przez każdą miarę obciążenia wirusem przy dostarczaniu, wynosiła 10,8% (przedział ufności 95%, -0,5 do 31,5%) dla RNA mierzonego w teście odwrotnej transkrypcji-PCR, 6,7% (nie można określić stabilny 95-procentowy przedział ufności dla RNA mierzonego za pomocą testu bDNA i 6,3% (przedział ufności 95%, 0,5 do 18,2%) dla pozytywnej hodowli komórek jednojądrzastych krwi HIV-1. Zmiana poziomu RNA (po dostosowaniu do poziomu RNA linii podstawowej i proporcji komórek CD4 +) stanowiła około 16,6 procent (95 procent przedziału ufności, 3,9 do 41,2 procent) wpływu leczenia zydowudyną, gdy odwrotna transkrypcja- Zastosowano test PCR i 9,2 procent (przedział ufności 95%, -3.3 do 30,4 procent) efektu, gdy zastosowano test bDNA.
Dyskusja
Wstępne doniesienie o kontrolowanej próbie skuteczności zydowudyny w zapobieganiu transmisji wirusa HIV-1 przez matkę i niemowlę zawierało 363 pary matki i niemowlęcia, dla których dostępna była co najmniej jedna hodowla wirusowa od niemowlęcia.1 Przedstawiono teraz analizy oparte na badaniach klinicznych, dane wirusologiczne i serologiczne uzyskane po 18-miesięcznej obserwacji w 402 parach matka-niemowlę. Skorygowane szacunki dotyczące proporcji zakażonych niemowląt w grupach zydowudyny i placebo silnie wspierają nasz wcześniejszy raport1 i są zgodne z opublikowanymi raportami o niekontrolowanych badaniach.13-15
W grupie placebo zwiększony ciężar matki wirusa HIV-1 przy wejściu lub porodzie, mierzony za pomocą testu bDNA lub testu odwrotnej transkrypcji-PCR w osoczu lub w hodowli komórek jednojądrzastych krwi obwodowej, był związany ze zwiększonym ryzyko transmisji HIV-1 przez matkę i niemowlę
[patrz też: teosyal, ambroksol, belimumab ]
[patrz też: dubaj fontanny, icd 10 jezus, kotrimoksazol ]