Czarni mieszkańcy tego ostatniego obszaru mieli śmiertelność podobną do krajowej średniej dla białych. Ludzie żyjący na ubogich obszarach białych mieli na ogół wskaźnik śmiertelności przekraczający średnią krajową dla białych. Z wyjątkiem białych w Detroit, mieli oni śmiertelność poniżej średniej krajowej dla czarnych. Ludzie w biednych białych obszarach generalnie mieli wyższe wskaźniki umieralności niż ludzie w swoich grupach porównawczych. W przypadku Detroit różnica ta została zaznaczona. Standardowe wskaźniki śmiertelności dla białych wynosiły 2,01 wśród mężczyzn i 1,90 wśród kobiet w Detroit, w porównaniu z 0,41 wśród mężczyzn i 0,54 wśród kobiet w Sterling Heights.
Prawdopodobieństwo przeżycia
Typowi biali Amerykanie, którzy mieli 15 lat, mieli większe szanse na przeżycie w wieku 65 lat niż czarni w całym kraju lub biedni 15-latkowie w żadnej z ubogich grup badawczych. Z wyjątkiem białych mieszkańców Detroit, biedni biali mieli wyższe prawdopodobieństwo przeżycia niż czarni (P <0,001). Wśród biednych czarnych grup ludzie w Harlemie, centralnym Detroit i Watts mieli mniejsze prawdopodobieństwo przetrwania do 65 roku życia niż ludzie w Alabamie z Czarnego pasa (P <0,001). Najniższe prawdopodobieństwo przeżycia w wieku 65 lat miało Harlem, wśród czarnych: 0,37 u mężczyzn i 0,65 u kobiet. Dla mężczyzn stanowi to mniej niż połowę prawdopodobieństwa przeżycia białych w całym kraju. Dla biednych białych, najniższe prawdopodobieństwo przeżycia było w Detroit (mężczyźni, 0,60, kobiety, 0,77). Prawdopodobieństwo, że 15-letnia dziewczyna w Harlemie przetrwa do 45 roku życia, jest takie samo jak prawdopodobieństwo, że typowa biała dziewczyna w Stanach Zjednoczonych przetrwa do wieku 65 lat; dla chłopców w Harlemie prawdopodobieństwo to było niższe (P <0,001) (dane nie przedstawione).
Ryc. 1. Rycina 1. Średnie lata życia utracone pomiędzy 15 a 65 rokiem życia w przypadku mężczyzn i chłopców, zgodnie z obszarem badań i wybranymi przyczynami śmierci. Rycina 2. Rycina 2. Średnie lata życia utracone pomiędzy 15 i 65 rokiem życia kobiet i dziewcząt według obszaru badań i wybranych przyczyn zgonów. W badanych grupach zaobserwowano wyraźną zmienność w średniej liczbie lat życia utraconych w wieku od 15 do 65 lat (ryc. i ryc. 2). Wśród mężczyzn z Harlemu straciło się średnio 14 lat; wśród mężczyzn z centralnego Detroit, 11 lat; wśród mężczyzn z Watts, 12 lat; i wśród mężczyzn z Black Belt Alabama, 7 lat. Ubogich białych na ogół stracił więcej lat życia niż białych zarówno w kraju lub w czterech grupach porównawczych białych wyższych dochodów. Z wyjątkiem Detroit, biedni biali tracili mniej lat niż biedni Murzyni. Queens-Bronx był jedynym czarnym obszarem, który porównywał się korzystnie z niektórymi korzystnymi białymi obszarami.
Przyczyny nadwyżki śmiertelności
Tabela 3. Tabela 3. Przyczyny nadwyżki umieralności u ubogich czarnoskórych i białych 15 do 64 lat, według płci, 1989-1991. Konkretne przyczyny nadmiaru śmierci w ubogich grupach przedstawiono w tabeli 3. Choroby układu krążenia były ważnymi czynnikami przyczyniającymi się do nadmiernej śmiertelności w każdej grupie, aw większości przypadków były główną przyczyną. HIV był główną przyczyną nadmiaru śmierci wśród mężczyzn w Harlemie i na Lower East Side, a drugą najczęstszą przyczyną wśród kobiet
[więcej w: bifidobacterium, bromazepam, Corsodyl ]
[podobne: jak zbić trójglicerydy, jak zrobić płyn lugola, jasno brązowy stolec ]
