Aby obliczyć standaryzowane wskaźniki śmiertelności, podzieliliśmy liczbę oczekiwanych zgonów o liczbę zaobserwowanych zgonów w białej populacji w całym kraju. Wyliczono wskaźniki nadmierności jako 100 000-krotność różnicy między spodziewanymi zgonami a zaobserwowanymi zgonami, podzielonymi przez białą populację w całym kraju. Użyliśmy metody Greville a 10, 11, aby wyprowadzić prawdopodobieństwo, że 15-letni mieszkaniec danego obszaru przetrwa do określonego wieku. Do obliczenia średniej liczby lat życia utraconych w wieku 15-65 lat w każdej grupie wykorzystaliśmy standardowe metody life-table.12 Używając standardowych technik wielodzielnego życia, 12,13 oszacowaliśmy również ile lat życia utracone w wieku od 15 do 65 lat w tej grupie można przypisać do konkretnej przyczyny śmierci, gdy wzięto pod uwagę konkurujące ryzyko śmiertelności.
Sklasyfikowaliśmy zgony zgodnie z ich przyczynami, wykorzystując kategorie diagnostyczne Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, 9-ta Rewizja (ICD-9). Po zbadaniu wielu przyczyn, autorzy raportu opisują te, które okazały się szczególnie ważne w wyjaśnianiu różnic w śmiertelności: choroby układu krążenia (kody ICD-9 od 390 do 459); rak (kody 140 do 208); wypadki (kody E800 do E949); zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) (kody od 042 do 044); zabójstwo (kody E960 do E969); choroba zakaźna, zapalenie płuc i grypa (kody od 001 do 041, od 045 do 139 i od 480 do 487); i osobna kategoria, która zawiera wszystkie pozostałe przyczyny.
Przy użyciu standardowych metod oszacowaliśmy zmienność próbkowania związaną z każdą miarą śmiertelności.10,12,13 Dla każdej możliwej pary grup przeprowadziliśmy dwustronne testy statystyczne hipotezy, że mierniki śmiertelności będą takie same. W przypadku ubogich populacji szacowane 95-procentowe przedziały ufności nigdy nie przekraczały 11% powyżej lub poniżej standardowego współczynnika umieralności, 84 zgony mniej lub więcej niż wskaźnik nadmierności zgonów, 0,03 więcej lub mniej niż prawdopodobieństwo przeżycia, lub 0,88 roku więcej lub mniej niż liczba straconych lat życia.
Wyniki
Podsumowanie Działania
Tabela 2. Tabela 2. Miary śmiertelności wśród białych i czarnych w wieku od 15 do 64 lat w wybranych populacjach, według płci, 1989-1991. Tabela 2 pokazuje roczne wskaźniki nadwyżek zgonów i standaryzowanych wskaźników śmiertelności w zależności od płci dla osób w wieku od 15 do 64 lat w każdej grupie badawczej, w stosunku do średniej krajowej wśród białych, oraz prawdopodobieństwo przeżycia w wieku 65 lat wśród osób, które przeżyły do 15. roku życia. Śmiertelność obu płci w każdej grupie ubogich Murzynów była nadmierna. Różnica nie była tak duża w rejonie Black Belt w Alabamie, jak w centrum Detroit, Watts czy Harlem, i to było największe w Harlemie. Wskaźniki śmiertelności wśród czarnych w Black Belt Alabama były podobne do krajowej średniej dla czarnych i do stóp w północnej Alabamie, grupie porównawczej, ale wszystkie inne grupy biednych Murzynów miały wyższe wskaźniki umieralności niż ich grupy porównawcze. Różnica między Harlemem a jego grupą porównawczą (Queens-Bronx) była szczególnie duża, ze standardowymi wskaźnikami śmiertelności wynoszącymi 4,11 wśród mężczyzn i 3,38 wśród kobiet w Harlemie, w porównaniu ze stosunkami odpowiednio 1,18 i 1,08 w Queens-Bronx
[przypisy: amiodaron, Leukocyturia, bifidobacterium ]
[podobne: jak można zarazić się ospą, jak podwyższyć hdl, icd 10 jezus ]
