Kotrimoksazol w ziarniniakowatości Wegenera

W swoich badaniach nad leczeniem ko-trimoksazolem (trimetoprym-sulfametoksazolem) w celu zapobiegania nawrotom ziarniniaka Wegenera (wydanie 4 lipca), Stegeman i in. nie zgłaszaj skumulowanych dawek cyklofosfamidu i prednizolonu w swoich dwóch grupach pacjentów podczas okresu badania. Chociaż to pominięcie nie podważa ich wniosków, jest to istotne, ponieważ informacja ta może rzucić światło na mechanizm, dzięki któremu ko-trimoksazol zapobiega nawrotom. Jeśli, jak Stegeman i in. spekuluj, ko-trimoksazol albo zapobiega infekcjom, które spowodowałyby nawroty choroby, albo ma bezpośredni efekt przeciwzapalny, wtedy można oczekiwać niższej skumulowanej dawki środków immunosupresyjnych w grupie ko-trimoksazolu niż w grupie placebo. Alternatywną hipotezą jest jednak to, że wystąpienie infekcji wpłynęło na dawkę cyklofosfamidu lub prednizolonu. W tym przypadku niższa częstość zakażeń w grupie kotrimoksazolu mogła pozwolić na leczenie większą łączną dawką środków immunosupresyjnych, co mogłoby tłumaczyć niższą częstość nawrotów. Te alternatywne hipotezy mają bardzo różne implikacje dla dalszych badań dotyczących trimtroksazolu u pacjentów z ziarniniakowatością Wegenera.
Andrew Weir, MB, BS
Marc Lipman, MRCP
Jo Congleton, MRCP
Royal Brompton Hospital, London SW3 6NP, Wielka Brytania
Odniesienie1. Stegeman CA, Cohen Tervaert JW, de Jong PE, Kallenberg CGM. Trimetoprim-sulfametoksazol (co-trimoxazole) w zapobieganiu nawrotom ziarniniaka Wegenera. N Engl J Med 1996; 335: 16-20
Full Text Web of Science MedlineGoogle Scholar
Odpowiedź
Autorzy odpowiadają:
Do redakcji: Weir i in. argumentują, że zmniejszenie liczby nawrotów ziarniniaka Wegenera w grupie kotrimoksazolu można tłumaczyć częstszymi redukcjami dawek cyklofosfamidu i prednizolonu w grupie placebo w wyniku większej liczby epizodów zakaźnych w tej grupie . Jednak naszych wyników nie można wytłumaczyć różnicami w leczeniu immunosupresyjnym pomiędzy dwiema grupami. Po pierwsze, pacjenci byli leczeni zgodnie z protokołem 1, w którym dzienna dawka cyklofosfamidu była zmniejszana o 25 mg co trzy miesiące, a prednizolon był zmniejszany o 5 mg co dwa do czterech tygodni. Terapia immunosupresyjna została przerwana lub zmniejszona z powodu oportunistycznych zakażeń lub leukopenii tylko u trzech pacjentów w grupie leczonej trimtroksazolem i tylko czterech w grupie placebo. Po drugie, obie grupy nie różniły się pod względem względnej liczby pacjentów przyjmujących cyklofosfamid lub prednizolon, którzy nadal byli zagrożeni nawrotem w trakcie badania.
W pierwszym roku badania średnie (. SE) dawki środków immunosupresyjnych otrzymywanych przez wszystkich pacjentów, w tym u tych, którzy mieli nawroty, wynosiły 27 . 6 mg cyklofosfamidu na dobę i 4 . mg prednizolonu na dobę w grupa ko-trimoksazol w porównaniu z 34 . 6 mg cyklofosfamidu na dzień i 5 . mg prednizolonu na dzień w grupie placebo (odpowiednio P = 0,44 i P = 0,60). W drugim roku, z powodu różnicy w liczbie pacjentów z nawrotami, dawki zarówno cyklofosfamidu, jak i prednizolonu były niższe w grupie otrzymującej co-trimoksazol niż w grupie placebo (12 . 4 vs 20 . 4 mg cyklofosfamidu na dzień, P = 0,17; i 2 . vs. 4 . mg prednizolonu na dzień, P = 0,11).
Brak istotnych różnic w terapii immunosupresyjną lekami w dwóch grupach potwierdza nasz wniosek, że mniejsza liczba nawrotów ziarniniaka Wegenera podczas leczenia trimtroksazolem była spowodowana możliwym działaniem przeciwbakteryjnym samego trimetoksazolu.
Coen A. Stegeman, MD
Jan Willem Cohen Tervaert, MD
Cees GM Kallenberg, MD
Szpital Uniwersytecki, 9713 EZ Groningen, Holandia
Odniesienie1. Cohen Tervaert JW, Huitema MG, Hene RJ, i in. Zapobieganie nawrotom w ziarniniakowatości Wegenera za pomocą leczenia opartego na miano przeciwciał cytoplazmatycznych antyneutrofilowych. Lancet 1990; 336: 709-711
Crossref Web of Science MedlineGoogle Scholar
(4)
[podobne: buprenorfina, alprazolam, Białkomocz ]
[przypisy: jak można zarazić się ospą, jak podwyższyć hdl, dopinki do włosów allegro ]