Identyfikacja antygenu strefy błonowej skóry podstawowej i izolacja przeciwciała w liniowej immunoglobulinie A pęcherzowej dermatozie.

Liniowa IgA dermatoza pęcherzowa (LABD) to rzadka pęcherzowa choroba skóry charakteryzująca się odkładaniem się IgA w błonie podstawnej. Badanie to identyfikuje antygen tkankowy wykrywany przez surowicę pacjenta, a następnie izoluje autoprzeciwciało z wykorzystaniem naskórka i prążków białkowych przenoszonych na nitrocelulozie jako immunoabsorbentów. Oceniano surowicę od 10 pacjentów (9 z chorobą skórną i z bliznowatym zapaleniem spojówek). Pośrednia immunofluorescencja ujawniła przeciwciało błonowe przeciw basementowi IgA w 6 na 10 surowicach z substratem dla małp przełyku i 9 na 10 surowic z ludzkim substratem naskórkowym. Immunoblot przeprowadzono na ekstraktach naskórkowych i skórnych otrzymanych ze skóry oddzielonej w strefie błony podstawnej chlorkiem sodu lub EDTA. Skóra oddzielona solanką eksprymowała pasmo 97 kD w samym ekstrakcie skóry, które było rozpoznawane przez 4 z 10 surowic. Skóra oddzielona EDTA eksprymowała prążek 97 kD w ekstrakcie naskórkowym (4 na 10 surowic) i na skórze (6 na 10 surowic). Immunoabsorpcja dodatnich surowic przy pomocy naskórka oczyszczała przeciwciało IgA, które reagowało wyjątkowo z pasmem 97 kD. Ponadto, przeciwciało IgA związane z nitrocelulozą eluowano z pasma 97 kD i stwierdzono, że jednoznacznie wiąże strefę błony podstawnej. Jest prawdopodobne, że białko 97-kD zidentyfikowane za pomocą tych technik jest odpowiedzialne za wiązanie z błoną IgA w LABD.
[hasła pokrewne: kiretaż zamknięty, kardiomiopatia rozstrzeniowa rokowania, izotretynoina skutki uboczne ]