Eutanazja, samobójstwo wspomagane przez lekarza i inne praktyki medyczne związane z końcem życia w Holandii, 1990-1995 cd

Zamiast tego użyliśmy sformułowania, które dokładniej opisuje rzeczywistą praktykę lekarską, co pozwala nam klasyfikować odpowiedzi w kategoriach tutaj zdefiniowanych. W wywiadach wykorzystano takie terminy, jak eutanazja i samobójstwo wspomagane przez lekarza, ponieważ ankieter mógł omawiać znaczenia i uzyskiwać bardziej szczegółowe informacje o opisanych przypadkach. W związku z tym oba badania miały na celu wygenerowanie uzupełniających informacji, a wywiady pozwoliły uzyskać bardziej szczegółowe informacje dodatkowe oraz świadectwo zgonu zapewniające solidne ramy ilościowe. Obliczono dziewięćdziesiąt pięć procentowych przedziałów ufności, które uwzględniały procedurę stratyfikacji i prawdopodobieństwo różnych typów decyzji w każdej z warstw5. Wyniki
Szacunki zachorowalności
Tabela 1. Tabela 1. Szacowana częstość występowania decyzji medycznych związanych z końcem życia. Te dwa badania dały podobne oszacowanie częstości występowania w odniesieniu do większości badanych praktyk (Tabela 1). We wczesnym okresie choroby wystąpiły 34 500 próśb o eutanazję, co stanowi wzrost o 37 procent w porównaniu z rokiem 1990. Było 9700 wyraźnych próśb o eutanazję lub samobójstwo wspomagane przez lekarzy w określonym czasie, 9 procent wzrostu od 1990 roku. W badaniu wywiadu 2,3 procent wszystkich zgonów wynikało z eutanazji, w porównaniu z 2,4 procent w badaniu pośmiertnego świadectwa. W 1990 r. Wskaźniki wyniosły odpowiednio 1,9 i 1,7 proc. Wspomagane samobójstwo wystąpiło w 0,4 procentach zgonów w badaniu wywiadu i 0,2 procent zgonów w badaniu pośmiertnym, w porównaniu z 0,3 i 0,2 procent, odpowiednio, w 1990 roku. W obu badaniach z 1995 roku 0,7 procent zgonów obejmowało zakończenie życia pacjenta bez wyraźnej, równoległej prośby pacjenta. W 1990 roku 0,8 procent zgonów w badaniu zgonu nastąpiło w ten sposób.
Szacowana częstość łagodzenia bólu i objawów z możliwym skróceniem życia różniła się w dwóch badaniach z 1995 roku, prawdopodobnie dlatego, że w wywiadach pytanie było sformułowane nieco bardziej rygorystycznie. Badanie dotyczące zgonu stanowiło najlepszą podstawę do porównania z wcześniejszym badaniem i od tego czasu nie wykazało żadnych znaczących zmian. Decyzje o rezygnacji z leczenia wystąpiły w 20,2 procentach przypadków, w porównaniu z 17,9 procentami w 1990 roku. Tak więc, dla ponad 42 procent wszystkich zgonów w Holandii wydaje się, że decyzje medyczne dotyczące końca życia zostały wprowadzone. Około 2,0 procent wszystkich zgonów – ta sama liczba, którą odnotowano w 1990 r. – intencje lekarzy były albo niejednoznaczne, albo niezgodne z ich praktykami: w 1,4 procentach przypadków respondenci stwierdzili, że łagodzili ból i objawy za pomocą opioidów, ale z wyraźnym zamiarem zakończenia życia pacjenta; w 0,6% powiedzieli, że zakończyli życie pacjenta bez wyraźnej prośby pacjenta, ale tylko częściowo zamierzali to zrobić.
Eutanazja i samobójstwo z pomocą lekarza
Tabela 2. Tabela 2. Oświadczenia lekarskie w badaniu przeprowadzonym w 1995 r. Na temat ich praktyk i postaw wobec eutanazji i wspomaganego samobójstwa. Spośród badanych lekarzy 88% odpowiedziało, że otrzymali co najmniej jedną prośbę o eutanazję lub samobójstwo popełnione przez lekarza w późniejszym czasie w trakcie choroby, podczas gdy 77% otrzymało co najmniej jedno wyraźne żądanie na konkretny czas.
[więcej w: citalopram, Leukocyturia, bifidobacterium ]
[podobne: jak zbić trójglicerydy, jak zrobić płyn lugola, jasno brązowy stolec ]